Ընկերուհուս խորդանոցում մի հին հացաման էր մնացել, որը գնել էին նրա ծնողները՝ դեռ երիտասարդության տարիներին:
Երբ ընկերուհիս ասաց, որ ուզում է գցել աղբը, խնդրեցի նվիրել ինձ: Գլխումս արդեն մի մտահղացում կար:
Գնացի տուն ու անցա գործի: Մեծ աշխատանք պիտի կատարեի. երբ մաքրում էի, ինձ թվում էր, որ չեմ կարողանալու կարգի բերել, բայց չհանձնվեցի:
Կոմպրեսորով հանեցի հացամանի մեջ կուտակված փոշին, առատ ջրով լվացի: Հետո անցա ներկը հեռացնելուն:Օգտագործեցի ներկը հեռացնող նյութ:
Եռման ջուր լցրեցի: Ընթացքում օգտագործում էի «Շումավիտ», որ չմնան բակտերիաներ, շուշաթղթում էի, լվանում էի փոշիով, մշակում ժանգի դեմ նյութով:
Վերջին փուլը՝ Կերխերով լվանալն էր, որը նախատեսված է ավտոմեքենաների լվացման համար:
Վերջպես սկսեցի ներկել:
Ընտրեցի փոքր բալոնով սպիտակ ներկ: Մի քանի շերտով ներկելուց հետո հացամանը նորի տեսք ստացավ:
Տրաֆարետի օգնությամբ շագանակագույն գրվածք արեցի՝ ակրիլային ներկով:
Փայտից բռնակներ սարքեցինք ամուսնուս հետ, ամրացրեցինք:
Երբ ընկերուհիս տեսավ իր նորոգված հացամանը, պահանջեց վերադարձնել:
